Rasa tajska wywodzi się od kotów syjamskich. Koty te żyły w Syjamie, dzisiejszej Tajlandii. Pierwsze wzmianki o kotach syjamskich pojawiły się w XIV wieku. Koty te nazywane były “kotami królewskimi”. Żyły otoczone czcią na dworach królewskich i w świątyniach buddyjskich. Do Europy przybyły pod koniec XIX wieku, niektóre jako drogocenne dary od króla Syjamu dla brytyjskich dygnitarzy, inne przywiezione przez europejskich podróżników. Te pierwsze koty syjamskie wyglądały dokładnie tak jak dzisiejsze koty tajskie, dlatego dziś tajskie koty nazywane są także “starosyjamskimi”.  Potem przez lata wzorzec rasy się zmieniał, dzisiejsze koty syjamskie bardzo różnią się od pierwowzoru, są wyższe, smuklejsze, o dłuższych łapach, klinowatym kształcie głowy, większych i szerzej rozstawionych uszach. Na początku lat 90-tych hodowcy rozpoczęli pracę mającą na celu odtworzenie pierwotnego wyglądu kotów syjamskich. Efektem ich starań hodowców są dzisiejsze koty tajskie. Rasie nadano nazwę “tajskie” dla odróżnienia od zupełnie innych dziś kotów syjamskich.

Kot tajski to kot o wadze od 3 do 5 kg, średniej wielkości o eleganckiej  budowie ciała z wyraźnie zaznaczonymi mięśniami. Głowa ma kształt okrągły, oczy o migdałowy kształcie i pięknym niebieskim kolorze. Jego krótka sierść jest jedwabista i delikatna w dotyku. Posiada charakterystycznie umaszczone jasne futro z ciemnymi oznaczeniami point na pyszczku, uszach, łapach i ogonie. Ważny jest wyraźny kontrast pomiędzy jasnym korpusem i znaczeniami. Niedopuszczalne są ciemne łaty na jasnych częściach ciała i jasne na ciemnych oznaczeniach. Znaczenia występują w różnych odmianach barwnych seal point, blue point, chocolate point, lilac point, red point, mogą też być pręgowane tabby lub szylkretowe „torti”.

Zalety kotów tajskich to nie tylko to co widać na pierwszy rzut oka, to przede wszystkim wspaniały charakter. Są wiernymi towarzyszami człowieka, ciekawskie, zawsze obecne, ale nie narzucające się, świetnie wyczuwające nastrój. Bardzo się przywiązują do swoich opiekunów i wyrażają to na mnóstwo sposobów. Charakteryzują się gadatliwością, zawsze odpowiadają na zadawane pytania i można z nimi porozmawiać na każdy temat. Uwielbiają zabawy, są niezmordowane w gonitwach za piórkiem, świetnie aportują, a jednocześnie są mruczącymi, proszącymi o pieszczoty „kolankowcami”. Co ważne, nie niszczą sprzętów domowych, łatwo uczą się co im wolno, a które miejsca są dla nich zakazane, jeżeli takie w domu są. 

Nie są to koty wymagające specjalnych zabiegów pielęgnacyjnych. Poza przycięciem pazurków, można raz na jakiś czas przeczesać futerko, aby pozbyć się martwego podszerstka, co powoduje, że koty gubią w domu mniej sierści.

Zdecydowanie nie nadają się na koty samodzielnie wychodzące z domu. Oprócz tego, że czyha tam na nie mnóstwo niebezpieczeństw, koty tej rasy ze względu na piękny wygląd i ufny charakter łatwo mogą stać się ofiarą kradzieży, za to bardzo łatwo nauczyć je chodzenia na smyczy. Odpowiednio przyuczone spacerują na smyczy lepiej niż niejeden pies i sprawia im to ogromną frajdę.